“Монгол бүсгүйчүүд гэхээр бахархаж, баярладаг нь хамгийн сайхан”

Энэ удаагийн “Цахим зочин” буландаа мото аялагч, “Good mom” цахим нэгдлийн админ Э.Эрдэнэчимэгийг урилаа.

-Таныг мото спортын cross offroad бартаат замын төрөлд мотоцикль унадаг хоёр эмэгтэй тамирчны нэг гэж сонссон. Анх хэрхэн энэ спортод хөл тавьж байв?

-2008 онд Авто буудлагын спорт төвийн дэргэд байдаг мото сургалтын төвд Отгонсүх багшаар мотоцикль унахыг заалган суралцаж төгссөнөөр А ангиллаа авч байлаа. Тухайн үед нэг найз охинтойгоо ярилцаж зөвлөлдөөд хүнд олон талын чадвар байх ёстой гэж шийдснээр мото спортоор хичээллэх шийдвэрээ гаргаж байсан. Төгсөөд удаагүй байхдаа нөхөртэйгөө танилцаж хөл хүнд болсноор энэ сонирхлоо жаахан хойш тавьсан. 2019 оноос сонирхол, чиг хандлагаа дахин сэргээснээр мотоцикль унаж эхэлсэн. Одоо 250 сс кросс ангиллын мотоцикль унадаг. Гэхдээ удахгүй энэ унаагаа солих бодолтой байгаа.

-Өнгөрсөн жилийн бартаат замын болон уртын мото аяллыг хийх санааг хэрхэн олов?

-Хүн өөрийнхөө хүсч хийх гэж байгаа зүйлдээ чин сэтгэлээсээ дурлаж байхад тэр зүгийн чиглэл сонирхол, найз нөхөд ч өөрсдөө бий болдог шиг санагддаг. Яг энэ зарчмаар миний мото хамтрагч, найз Оргилмаатайгаа танилцаж нөхөрлөсөн. Миний найз намайг бодвол 15 жил мотоцикль унасан дайчин, мундаг бүсгүй бий. Харин Монгол орныхоо баруун аймгаар мотоцикльтой явах санаа, үйл ажиллагааныхаа талаар хоёулаа хүсэл сонирхол нийлснээр 2020 онд ярилцаж явахаар шийдсэн. Бидний хийсэн аяллын гол онцлог нь хоёр эмэгтэй хүн, мотоцикль унаад бартаат замаар 18 хоног Улаанбаатар, Төв, Өвөрхангай, Баянхонгор, Говь-Алтай, Ховд, Баян-Өлгий, Увс, Завхан, Архангай аймгаар 5700 км газрыг нар зөв туулаад ирсэн. Гэхдээ бидний хийсэн аяллын хамгийн цаад цэг нь Алтай таван богд байлаа.

-Тэр хол бартаат замыг туулахад саад учирч байсан байх?

-Илүү хатуужил, авхаалж самбаа, эр зоригтой байх ёстой юм байна гэдгийг бид хоёр ойлгосон. Хол замыг туулсан аяны бүх зам, өдрүүд бидэнд амар байсан гэж хэлэхгүй. Бид аяллаа долдугаар сарын 20-нд ид борооны үеэр эхэлсэн учраас олон том гол гатлах, голд унах, шавар, элс шороотой замыг туулахад хуурай гуталтай байсан өдөр ховор байлаа. Байнга чийгтэй, нойтон хүнд мотоциклийн хувцас хэрэглэлтэйгээс гадна өдөр бүр өөр бартаат зам туулж, мотоцикль эвдэрч гэмтэх, зам заагч төхөөрөмж буруу ажилласнаас төөрч байсан. Гэхдээ бид нэгэнт зориод гарсан учраас болъё, буцъя гэж шантраагүй. Аяллын турш нэгнийгээ дэмжин, тулж түшиж явсан.

-Аяллын үеэр тохиолдсон мартаг-дашгүй дурсамжаасаа хуваалцвал?

-Энэ бүх эрсдэлийг тооцож гарсан болохоор бэрхшээл бүрийг боломж гэж харж явсан. Учир нь мотоцикльчдын амь нас, зам хоёрт эрсдэл тулгарах их ойрхон байдаг.

Мотоцикль унаж салхи татуулан давхиж юу юунаас илүү галзуу эрч хүч, эрх чөлөөг мэдрэх, эх орныхоо үзэсгэлэнт газруудыг дуу алдан биширч явсан нь сайхан мэдрэмж байсан.

Очсон, буудалласан газар бид хоёрыг анх гаднаас нь хараад гадаадын жуулчид байна гэж хардаг байсан. Харин каскаа авахад монгол бүсгүйчүүд байхаар их бахархаж, баяр хүргэх, дайлж цайлах, дурсгалын зурагаа татуулах гээд их хүндлэл, хайрыг хүлээсэн нь энэ амьдралд эргэн санах сайхан дурсамжуудын нэг болсон.

Хамтрагч Оргилмаагийн хамт.

-Чөлөөт цагаараа юу хийдэг вэ?

-Би олон найз нөхөдтэй. Тиймээс зав гараад боломж олдвол найзуудтайгаа уулзаж санал солилцох, ярилцах, хийж буй ажилд нь өөрийн чадах зүйлээрээ дэмжиж туслахыг хичээдэг. Мөн сайхан хоол хийж найзуудаа дайлах дуртай. Түүнээс гадна гоё хоолны жортой ном, сэтгүүл цуглуулах дуртай. Иогоор гурван жил орчим хичээллэж байна. Усан спортын бүх төрлөөр сэлж чадна.

-Та фэйсбүүкт “Good mom” пейж хуудсыг хөтөлдөг юм билээ?

-Жирийн нэг гэрийн эзэгтэй миний нээн хөгжүүлж байгаа энэ хуудас 500 мянган дагагчтай болсонд их баяртай байна. Ээж нар үргэлж гэр бүлийнхээ өмнө хүлээсэн хариуцлагынхаа хүрээнд ямар нэг зүйлийг сурч мэдэж байх шаардлагатай байдаг. Тиймээс миний цахим орчинд нээсэн энэ хуудаст зочилсон бүх хүнд сайн найз, дотно туслагч байхыг хүсдэг учраас пейж хуудсаа хөгжүүлж явна.