Хүүхэдгүйгээр айл гэр, хорвоо ертөнцийн амьдралыг төсөөлөхөд бэрх. Хүүхдийг багаас нь яаж өсгөж хүмүүжүүлснээс шалтгаалж ирээдүйн Монгол Улсын иргэн бий болно.
Үүнийг өгүүлэхийн учир нь хүүхэд хүчирхийлэлд өртөж айдаст автаж байгаа нь улсын байгууллагууд тэр тусмаа сургууль орчимд нь мэргэжлийн сэтгэл зүйч, нийгмийн ажилтан, нийгмийн сэтгэл зүйч дутмаг байгаатай шууд холбоотой юм.
Барууны школ, сургалтын арга барилын тухай ярих дуртай, даган дууриадаг хэрнээ тухайн сургуульд нь мэргэжлийн сэтгэл зүйч, эмч нар ажилладаг тухай ганц үг ган хийдэггүй нь гайхмаар ч юм шиг.
Дэлхий нийтээрээ цар тахалтай зэрэгцэн амьдарч буй энэ цаг үед буюу сүүлийн 2 жилд эцэг, эхчүүд, багш, хүүхдүүдийн дунд зөрчил үүсч, зарим хүүхэд маш их айдастай байна гэдгийг салбар яамных нь сайд хүртэл хэлнэ билээ.
“Атгахан бор зүрхэнд нь айдас, асуудал хургасан хүүхдээс бид өнөөдөр юу сурна гэж хүлээх юм бэ”.
Товчхондоо бол өнөөдөр улс энэ асуудлыг анхаарч, ул суурьтай хандаж даруй арга хэмжээ авах хэрэгтэй. Сургууль бүр мэргэжлийн сэтгэл зүйчтэй болох шаардлага нэгэнт бий болж бүр тулгамдсан асуудал болчхоод байхад л сая сэрж байна шүү дээ.
Нөгөөтэйгүүр өөрсдөө цахим орчинд өнждөг аав, ээжүүд олширсон учраас хүүхдийн хүмүүжилд муугаар нөлөөлж, хүүхдээ ҮЛ ХАЙХРАХ ХҮЧИРХИЙЛЭЛД өдөр бүр автуулсаар байна. Ийм орчинд өссөн хүүхэд бусдад яг л тийм байдлаар хандах хандлагатай болж байгаа нь гашуун үнэн бөгөөд амьд харилцаа нь хумигдсан хүүхэд хар аяндаа л айдаст автдаг гэдгийг утаснаас салдаггүй эцэг эхчүүдэд ч бас зориуд хэлье.
