Киудогийн гуурснаас харвасан зүү Гендзо Исибасийн цохонд тусах үед бүлгийн зөвлөлийн удирдагчдийн дунд эрх мэдлийн төлөө цус урсгасан тэмцэл эхэлсэн нь Той Фуминорид тодорхой болов. Зөвлөлийн гишүүн Исибасийг хөнөөсөн энэхүү аллага хоёр дахь нь байлаа. Энэ хоромхон зуурын чимээгүй аллага Зөвлөлийн хамгийн залуу удирдагч байсан Таро Суяаг цааш харуулсантай яг адил байлаа.
Тэрээр бас л Той Фуминорийн энэ гайхамшигт цэцэрлэгт суудал дээрээ алагдсан юм. Чадварлаг Киудогийн шийдэмгий гараас ниссэн зүү түүний шанаанд зоогдсон байсан. Сува ингэж бүлгийнхээ таван ахмадын нүдэн дээр нас барсан юм. Хөгшин Фуминори. Гендзо Исибасийн шарил дээр толгой гудайлган зогсохдоо дэмий л гараа чинэртэл атгалж: “Бидэнд мөхөх цаг нүүрлэжээ” гэсэн аймшигт бодлоос салж чадахгүй байлаа. Ниндзя гэж хэн нэгний өшин зэвүүцсэн хүйтэн хөг бүхий дуу сонсдов. Исибасийн дахин цавчихаа больсон нүд бүрэг саарал тэнгэрийг ширтэн хөшжээ.Фуминори орон дээрээ бодолд автан хэвтэх зуураа цай авчирч яваа биедээ таарсан гоолиг сайхан нуруутай бяцхан Кумиког аньсаганыхаа завсраар харж байлаа. Хэдийгээр энэ бүсгүй Фуминорийн амраг нь болсоор хэдэн жил болж байгаа ч өнөөг хүртэл түүний ер бусын гоо сайхныг бахдаж ханадаггүй юм.
Кумико гоо сайхан төдийгүй маш ухаалаг бүсгүй байлаа. Фуминорийг яах ч аргагүй хүнд байдалд орсон хэцүү үеүдэд нь ухаалаг зөвлөгөөгөөр байнга тэтгэж иржээ. Тийм ч учраас Фуминори, Сува, Исибаси хоёрын үхлийн тухай Кумикотой ярилцахыг ихэд хүсч хэвтсэн билээ. Кумико, Фуминорийн яриаг сонсоод: -Ноёнтоон! Ниндзяг хөлсөлсөн хүн эрх мэдлийн төлөө эцсээ хүртэл үзэлцэхээр хатуу шийдсэн бололтой гэж хэллээ.
Түүнд эрх дарх л хэрэгтэй юм бол яагаад намайг шуудхан алахгүй байна вэ?
-Таны нөхдийн өшөө хорслоос ч юм уу, аль эсвэл зөвлөлийн бусад гишүүдийн өрсөлдөөнөөс болгоомжилж байж мэдэх юм. Тэр этгээд өрсөлдөгчдөө замаасаа зайлуулахын зэрэгцээгээр таныг сайн дураараа эрх мэдлээ өгтөл иймэрхүү аллагаар айлган сүрдүүлэхээр шийдэж…
-Зөвлөлд гуравхан хүн үлдсэн. Тавара, Кога, Китани. Тэгэхээр тэдний хэн нэг нь…
-Тайвшир даа. Ноёнтон минь гээд Кумико түүний хацрыг тайвшруулах мэт халуун дотноор энхрийлэн илбэх зуур: – Гэхдээ Ниндзя-гаас хаашаа ч бултаж мултрах аргагүйг та мэднэ шүү дээ. Ямар нэг санаа сэдээд ч нэмэргүй.
-Чиний зөв өө. Зөвлөлийн дараагийн хурлыг хуучнаараа л хийе!
Гурван туслагчтайгаа ярилцаж суухдаа эндээс хэн нь алуурчин хөлсөлж авсан байж таарах вэ? гэсэн бодол Фуминорийн толгойноос салахгүй зовоож байлаа. Тэр туслагчдынхаа саналыг үл харгалзан Кого, Китани, Тавара гурвыг хуучнаар нь хаалганы эсрэг талын модон хана дагуулан суулгаж үүдээ дэлгээтэй орхив. Энэ байрлал алуурчинд ёстой л таарсан бай байлаа. Кумино цай авчирч зөвлөлийн гишүүдэд барив. Гэнэтхэн нам гүмийг эвдсэн исгэрэх чимээ гараад Таварагийн дуу алдах сонсогдов. Тэр их айснаас ч юм уу, царай нь үхээрийн өнгөтэй болсон хэдий ч амьд үлдсэн байлаа. Зүү түүний чихийг шүргээд хананд зоогджээ. Яг энэ агшинд “Ниндзя алдах учиргүй” гэж бяцхан Куминогийн итгэлтэй намуун дуу Фуминорид сонсдов.
Гэвч энэ үе Фуминорид ямар нэг утга учиртай санагдсангүй ээ. Маргааш өглөө нь Кумико алагдсан байлаа. Түүний үхэл бусдынхаас ялгарах зүйлгүй байв. Хөгшин Фуминори хамаг л хайр энхрийллээ шавхан гаргана уу, гэлтэй зүүг маш болгоомжтой сугалж авав. Зүү яг зүрхээр нь оржээ. Фуминори цэцэрлэгтээ суугаад гүн бодолд дарагджээ. Кого юу? Китани юу? Тавара яав ч биш боллоо. Ниндзя нэг алдсан ч хоёр дахиа яав ч алдахгүй. Тэгэхээр Тавараг үхсэнд тооцож болно… Гэнэт Фуминорийн толгойд “Ниндзя алдах учиргүй” гэж хэлж байсан Кумикогийн үг харван орж ирлээ. Тийм ээ, тийм. Тэр яг ингэж хэлсэн. Түүний минь үг алуурчинг илчилчихэж. Ниндзя алддагүй. Ниндзя хэзээ ч алдахгүй. Тэр онилсон газраа л тусаж… Таварагийн шархатсан чих бол зөвхөн зөвлөлийн тэргүүлэгчийн сэжгийг арилгах ёстой байж. Кумико үүнийг шууд ойлгож. Түүний үхэл ч гарцаагүй байж… Кумико, хонгор Кумико минь.
ҮГИЙН ТАЙЛБАР. Киудо – зүүгээр харвагч зэвсэг, Ниндзя – Японы Хонсю арал дээрх нууц нийгэмлэгийн гишүүн. Багаасаа үзэгдэхгүй байж урваг буюу Ниндзюцуд суралцсан хүн. Тэмцлийнхээ арга ухааныг машид нууцалж зөвхөн өөрийн омгийн дотор үе дамжуулан уламжилдаг заншилтай ажээ.
Орчуулсан: Д.ГАЛБААТАР, А.ОДГЭРЭЛ
