Аз жаргалыг дэргэдээсээ
Энхээ их намбалаг, ганган талдаа бүсгүй. Нөхөр нь гэр бүлээ тэжээх гэж хамаг байдгаараа зүтгэх боловч даргын ууртай ааш, дааж давагдашгүй төлөвлөгөөт ажил нь дарамттай хүнд. Ажлын хөлс нь одоо байгаа амьдралын түвшинд хаанаа ч үл хүрнэ. 8%-ын зээлд ч хамрагдаж харин амжжээ. Гэвч зээлийн төлбөр, эхнэрийн нэхэх мөнгө нөхрийг ихэд шаналгаж бачимдуулна. Хайртай хосын халуун дулаан уур амьсгал ч сураггүй болоод удаж байлаа.
Тэдний хуримын ой болох өглөө Баясгалан ажилдаа явах аятай хувцаслах зуур Энхээ буруу харан гомдонгуй чимээгүй сууна. Баясаа гэнэт эхнэрээ хамт гаръя гэж хэлтэл бөөн баяр болсон эхнэр дотроо “Их дэлгүүр орох болов уу, үнэтэй ресторанд зооглох болов уу” гэх мэт таатай бодлоор өөрийгөө илбэж мишээл тодруулан машиндаа суув.
Гэвч хотын зах хавийн дүүрэг рүү хазайлаа… Баясгалан эхнэрээ анх өрх тусгаарлаж байсан хотын захын гэр хороололд байрлах нийтийн байранд авчирлаа. Гадаа 00-той, ус зөөж, угаадсаа асган амьдардаг байснаа тэд 10 жил өнгөрсний дараа мартжээ. Нялх биетэй ч гэсэн хайрын үгээр нөхрөө бялхааж хорвоог чимэх бяцхан үрээ харж баясна.
Анх амьдралаа холбож байсан үеэ бодоход тэд хавь илүү тансаг болсноо хараад байгаа зүйлдээ сэтгэл хангалуун болж гомдоллохоо хойш тавьж эхэлсэн юм.
