Намайг өсвөр наснаас идэр насанд шилжихэд үед ээж маань үргэлж л “чиний насан дээр би арай ч ийм байгаагүй ээ.” “яагаад чи ийм хувцас өмсөж байгаа юм бэ?!” “би багадаа….” гэж ирээд л миний өмссөн зүүсэн, алхаа гишгээ, ярианы хэв маяг гээд над байгаа, намайг гэх илэрхийлэх бүх л зүйлийг минь шүүмжилж бас татгалзахыг ятгадаг байлаа.
Гэтэл одоо миний хүүхдүүд тэр насан дээр ирэхэд би өөрийн төрсөн ээжээ яаж ингэж КОПИ-дож чадваа гэмээр тэр л хэлж байсан үгнүүд нь санаатай-санамсаргүй амнаас урсаад л гарчих юм. Хүү маань заримдаа “ээж ээ, та миний насан дээр ямар байснаа санал даа” гэж ирээд өөрийгөө өмөөрнө. Ингэж хэлэх үед нь л гэнэт “би ч хүүгээсээ дор байсан даа” гэх бодол толгойд бууна. Гэсэн ч хүүгээ болохгүй юм хийчихвий, эвгүй загварын хувцас хунар өмсчихвий,элдэв муу үг амнаасаа унагаачихвий, охидтой хамаагүй дотносчихвий гэж элдэв юманд санаа зовохыг минь яана!
Үнэндээ энэ идэр нас гэдэг завсарын үе юм. Хүүхэд юм гэж бодохоор аль хэдийнэ насанд хүрсэн хүн шиг бодол санаагаа хуваалцаж, өөрийн хэв маягаар өөрийгөө илэрхийлэн хэлж байгаа үг хэл, байдал нь яав ч хүүхэд биш. Том залуу болжээ гэж бодохоор яг л бяцхан хүү шиг ямар нэг шинэ юм авахаараа гэрт орж ирсэн сайн найзуудад маань гайхуулж ирээд ярихыг нь харахаар бяцхан хэвээрээ ч юм шиг.
Аль ч зуунд, аль ч эрин үед Идэр Насныханыг ойлгож хүлээн зөвшөөрөхөд саадтай байдаг шиг. Тэдний сонирхож байгаа дуу хөгжим, өмссөн хувцасных нь загвар, алхаа гишгээ, уншиж судалж байгаа зүйлс, энэ бүхэн нь зөвхөн Идэр Насныханых, зөвхөн тэднийх! Үүнийг нь хэн ч шүүмжилж, хорьж, хасаж, таглаж хүчрэхгүй. Харин тэд энэ бүхний дундаас зөвхөн өөрсдөө л ирээдүйд хэн болох вэ гэдгээ сонгоцгоодог. Би ч бас тэр үеийг давж биш туулж өнгөрөөсөн, уншигч та ч бас миний адил туулж өнгөрүүлсөн байгаа.
Хайр татсан, гэнэн хонгор Идэр Насныханыгаа хайрлаж бас хүндэлцгээе!
Идэр насны хүүгийн ээж Эрхэм
