Азийн XVII зуны наадамд Монголын боксын багийн медалийн салхийг хагалж, хүрэл медаль хүртсэн үндэсний шигшээ багийн тамирчин, олон улсын хэмжээний мастер М.Нандинцэцэгтэй ярилцлаа. “Хангарьд” спорт хороогоор овоглодог тэрбээр 15 наснаасаа боксын спортоор хичээллэж, Монгол Улсын боксын аварга шалгаруулах тэмцээнд дараалан долоо түрүүлээд байгаа юм.
-Тэмцээний үеэр сэтгэл хөдлөлөө барьдаг тамирчид медалийн тавцан дээр гарахдаа өөрийгөө чөлөөлж инээж, уйлж байгаа харагддаг. Харин таны хувьд медалийн тавцан дээр гарах мөчид ямар мэдрэмж төрдөг вэ?
-Медалийн тавцанд зогсох мөч бүхэн тамирчин хүний хувьд дахин давтагдашгүй байдаг. Гэхдээ миний хувьд медаль аваад дөжирчихсөн юм уу нэг их сэтгэл хөдөлдөггүй. Магадгүй дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээнээс медаль авсан тохиолдолд сэтгэл хөдлөх байх. Саяхан болоод өнгөрсөн Инчоны Азийн наадмаас хүрэл медаль хүртэхэд авах ёстой зүйлээ авч байгаа юм шиг энгийн санагдсан.
-Магадгүй Монголоос явахдаа алтан медаль авна гэсэн зорилго тавьчихсан болохоор тэгж санагдсан болов уу?
-Тийм байж ч болох юм. Би Монголоос явахдаа Азийн наадмаас заавал алтан медаль авна гэсэн том зорилго тавьчихсан байсан. Зорилгодоо хүрээгүй болохоор сэтгэл хөдлөөгүй байж болох л юм.
-Казахстаны тамирчинтай мөнгөн медалийн төлөө тулалдсан. Тэр тулаанд өөрийгөө бүрэн дайчилж чадсан уу?
-Би тэр тулаанд Казахстаны тамирчнаас илүү тулалдаж чадаагүй. Иймэрхүү тулаан хийхээр шүүгчид алинд нь ч ялалт өгчихдөг талтай. Тиймээс шүүлтийн ч юм уу онооны хувьд алдаатай байсан гэж бодохгүй байна. Ер нь тиймэрхүү зүйлийн талаар яримааргүй байна. Хамгийн гол нь энэ тулаанд ялагдсан учраас дараа дараагийн тэмцээндээ илүү байх ёстой гэсэн шаардлага өөртөө тавьсан. Ер нь тэмцээний шүүлтийн тухайд ганцхан Инчоны наадамд бус өмнө нь ийм зүйл тохиолддог л байсан. Энэ удаад монголчууд өөрсдөө үзэж байсан учраас илүү хүндээр хүлээж авсан болов уу.
-Рингэн дээр байхад хөгжөөн дэмжигчид, үзэгчдийн уухайлах чимээ танд хүч нэмсэн болов уу. Солонгост монголчууд их байдаг болохоор тэмцээнийг үзэхэд Монголд байгаа юм шиг мэдрэмж төрж байсан шүү?
-Азийн наадмыг Солонгост ажилладаг монголчууд үзэхээр ирсэн. Бүгд л “Монгол, Монгол, Монгол” гэж чин сэтгэлээсээ хэлэхэд рингэн дээр тоглож байгаа надад яг л эх орондоо байгаа мэт мэдрэмж төрсөн. Үзэгчид миний цохилт болгонд түрлэг нэмж надад урам өгч байсан. Ер нь үзэгчид тамирчдын сэтгэл зүй, шүүгчдэд нөлөөлдөг юм шиг санагддаг.
-Таныг мөнгөн медалийн төлөө тулалддаг өдөр манай зургаан тамирчин дараалан ялагдал хүлээсэн. Ямар сайндаа л тэр өдрийг монголчууд“Хар баасан гариг” гэж нэрлэх вэ дээ?
-Тамирчин хүн ялж, ялагдаж сурах ёстой. Тэр өдөр медалийн төлөө манай улсын зургаан тамирчин рингэн дээр гарсан. Мэдээж зарим нэг шалтгаанаас болоод медальгүй хоцрох харамсалтай байсан нь үнэн. Надтай нийлээд долоон хүн хожигдсон шүү дээ. Тэр орой нь бүгд сэтгэл санаагаар уначихсан байх үед олон улсын хэмжээний мастер Д.Отгондалай алтан медалийн төлөө тулалдахаар үлдчихсэн байсан. Яг тэр мөчид Д.Отгондалай их стресстэй хэцүү байсан болов уу. Өөртөө ч гэсэн их үүрэг хүлээлгэж“Надад ялагдах эрх байхгүй” гэж бодож байсан юм шиг санагдсан. Бидний хожигдсон нь Д.Отгондалайд маань нөлөөлсөн байх гэж бодож байна.
-Ялагдаж үзээгүй хүн ялдаггүй гэдэг. Юм нэгээр дуусах биш Инчоны наадамд таарсан боксчинтой рингэн дээр дахин таарна. Тиймээс ч ялагдал ялалтын эхлэл болдог?
-Ер нь ялагдаж үзээгүй тамирчин байдаггүй. Миний хувьд ялагдал бүрээсээ нэг зүйлийг өөртөө шингээж авдаг. Ялагдлаасаа хүн суралцдаг, зоригждог. Мэдээж ялагдсаны дараа стресс байлгүй яах вэ. Гэхдээ тэр болгоныг даван туулж сурах хэрэгтэй санагддаг.
-Таныг боксчин болоход нөлөөлсөн, хамгийн их баярлаж явдаг хүнээ нэрлэвэл?
-Арван жил өдий зэрэгтэй болтол бэлтгэсэн Л.Энх-баатар багшийгаа л хэлнэ дээ. Өнгөрсөн хугацаанд шантрахаас эхлээд янз бүрийн зүйл тохиолдоход багш миний хажууд байж зоригжуулж, дэмждэг байсан. Ер нь намайг ялахад баярлаж, ялагдахад хамт байдаг хүн бол багш маань. Энэ дашрамд, Спорт бэлтгэлийн төв, Боксын холбооны удирдлагууд, “Хангарьд” клуб, “American standart” компанийн хамт олондоо“Баярлалаа” гэж хэлье.
-Эмэгтэй хүүхдээ боксчин болгохыг хүсдэг ээж ер нь байдаггүй байх. Таныг энэ спортоор хичээллэнэ гэхэд гэр бүлийнхэн тань хэрхэн хүлээн авч байсан бол?
-Боксоор анх хичээллэж эхлэхэд ээж их дургүйцдэг байсан. Тиймээс би давтлагадаа явлаа гэж худлаа яриад бэлтгэлдээ явдаг байсан удаатай. Нэг удаа улсын аварга шалгаруулах тэмцээнд оролцоод медаль авснаас хойш гэр бүлийнхний маань хандлага арай өөрчлөгдсөн. Аав маань миний улаан фэн. Тэмцээн бүрийг үзэж, сонинд өгсөн ярилцлагыг маань цуглуулж хадгалдаг.
-Жиндээ өрсөлдөж, таны хор шарыг хөдөлгөдөг тамирчин бий юү?
-Болортуул гээд манай клубын охин байгаа. Бид хоёр сүүлийн дөрвөн жил финалдаж байна. Тэр бол Монгол дахь миний хамгийн хүчтэй өрсөлдөгч. Бас Жамух байхгүй бол Чингис байхгүй гэдэг шиг тэр хүн байгаа учраас би байгаа хэрэг. Ер нь манай боксын охид сайн тоглодог шүү. Бид олон улсад ур чадварын хувьд бусдаас дутахгүй.
-Та хэр хор шартай вэ?
-Ер нь шартай хүн шүү. Гэхдээ хор шар чинь хоёр янз байдаг. Минийх цагаан хүнд гэм хоргүй нь байгаа юм. Тэгээд ч тамирчин хүнд хор шар байх ёстой гэж боддог. Өмнө нь хожигдчихоод шарандаа уйлдаг байлаа. Харин одоо ялагдаж сурсан байна. Хүн хор шараа зөв зүйлд гаргах ёстой.
-Эмэгтэй боксчид40 нас хүртлээ тоглодог. Та ирээдүйгээ хэрхэн төлөвлөдөг вэ. Дасгалжуулагч болох уу?
-Спортоо орхих гэж яарахгүй байна. Гэхдээ эмэгтэй тамирчдын хувьд гэр бүлтэй болох том асуудал тулгардаг. Тэгэхээр яг тэгнэ гэж хэлж мэдэхгүй юм. Ер нь дасгалжуулагч болохгүй. Тамирчныг дасгалжуулах нь үнэхээр амаргүй стресстэй ажил. Багшийгаа хааяа өрөвддөг юм. Гэхдээ боксоос салахгүй холбоотой ажил л хийх байх даа.
-Залуус болзоонд их урьж байна уу?
-Урина шүү. Гэхдээ одоо найз залуутай болохоор тоохоо больсон. Зан чанараас шалтгаалаад ч тэр үү чимээ шуугиантай орчноос аль болох зайлсхийдэг. Болж өгвөл бэлтгэлээ хийнэ. Би хоёр эрэгтэй дүүтэй. Хоол хийхдээ маруухан хүн дээ. Ямар сайндаа ээж“Би гурван эрэгтэй хүүхэдтэй хүн шиг л байх юм” гэхэв дээ. Олон хоног бэлтгэл хийж байгаад ирэнгүүтээ буцаад тэмцээнд яваад өгнө. Тэглээ гээд яах вэ. Тэмцээнд оролцохоо болихоор бүгдийг хийгээд сурчих юм чинь.
-Ирэх сард болох боксын дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээнд амжилттай оролцох нь таны ойрын зорилго байх?
-БНСУ-ын Чежүд арваннэгдүгээр сарын 15-нд дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээн болно. Энэ тэмцээнд бүхий л анхаарлаа төвлөрүүлчихээд бэлтгэж байна. Ирэх долоо хоногт “Sky resort”-д бэлтгэлд гарна. Тэндээ сар бэлтгэл хийгээд шууд Солонгос руу явах байх. Дараа жилээс олимпын эрхийн тэмцээн эхэлнэ. Мэдээж тамирчин хүний хамгийн том зорилго олимпод оролцох байдаг. Тиймээс тэр хүртэл эрч хүчтэйгээр урагшилна даа.
Б.Сэлэнгэ
– See more at: http://www.unen.mn/content/40882.shtml?alias=sport#sthash.8aOfCFDv.dpuf
