18 нас: Энэ насны охид одоо л нөхөрт гарахгүй бол оройтох нь хэмээн нөхөрт гарах нь цөөнгүй. Тэд энэ шийдвэрээсээ болж амаа барих нь олонтаа тохиолддог. Амьдрал үзээгүй байхдаа том хүний ачаа үүрч эхэлсэндээ харамсаж энэ насны бүсгүйчүүд дутуугаа гүйцээх гэж сэмхэн наргиж эхэлдэг.
25 нас: Энэ насандаа бүсгүйчүүд тооцоогүй гэхээсээ илүү хайр дурлалдаа хөтлөгдөн гэр бүл болдог. Нэг үеэ бодвол хэд хэдэн эртэй учирч хайр дурлал гэдгийг гадарлах болдог бөгөөд хүүхэд төрүүлэх нас нь болсон, сонгосон эр нь санаанд нь хүрэхгүй байсан ч яваандаа дасаад зүгээр болчихно гэж өөрийгөө тайтгаруулдаг.
35 нас: Хүүхнүүд энэ насандаа хайр дурлалдаа хөтлөгдөж гэр бүл болох нь цөөрдөг. Хайр дурлал шийдвэрлэх үүрэг гүйцэтгэхгүй бөгөөд эд хөрөнгийн үзэл давамгайлна. Хайртай хүнтэйгээ суусан ч өөр нэг эртэй явах нь бий.
45 нас: Хайр дурлал шийдвэрлэх үүрэг гүйцэтгэхээ бүр ч больдог. Учир нь энэ насны эмэгтэйчүүд хайр дурлалаас ханатлаа сургамж авсан байдаг. Гэхдээ халуун хайр дурлалаар өөр эртэй гэр бүл болох нь цөөнгүй.
55 нас: Нас өндөр болох тусам гэр бүл болж байгаа хүндээ бага шаардлага тавина. Мөнгө секс байвал сайн, байхгүй байлаа гээд харамсах юм байхгүй. Хамгийн гол нь өөрт нь бололцооныхоо хэрээр түшиг болж байх нь чухал.
65-аас дээш: Энэ насныхан хааяа цэцэг бэлгэнд авч, хайрын мессэжээр булуулж, хэн нэгэнд туньж яг л арван жилийн хүүхдүүд шиг романтик дурлал үүсэх нь цөөнгүй. Хүүхдүүд тусдаа гарч, ганцаараа үлдсэн хүн романтик дурлал хүсэх нь аргагүй биз.