Нэг л дотно, танил болсон хаалганы өмнө очиход байдгаараа тэвдээд нэг л хачин мэдрэмж төрнө.
Тийм ээ, магадгүй би цагтаа энд хүсэн хүлээсэн зочин нь байсан, гэтэл одоо? Дараагийн хором мөч бүхэн намайг улам бүр эргэлзэхэд хүргэж, эндээсээ эргээд л гэр рүүгээ харьсан нь дээр биш үү гэсэн бодол төрүүлнэ. Толгойд миний бүхэл бүтэн амьдралдаа туулж өнгөрүүлсэн үйл явдлууд киноны хальс лугаа адил жирэлзэн өнгөрлөө. Би энэ гэрт хөл тавих бүрийдээ баяр баясгалантай байж, явахдаа ч мөн аз жаргалтай байдаг байсан.
Мэдээж, би энд ирсэнээр ахиад л тэнэг зүйл хийж байна. Үгүй ээ, гэртээ харьсан нь дээр. Буцаад нэг ухарлаа. Гэвч гар минь өөрийн эрхгүй хонх руу тэмүүлж, чихэнд дасал болсон хонхны дуу жингэнэлээ. Гүйцээ. Одоо явахад оройтсон. Бүх эргэлзээ, айдас хойно хоцров. Одоо зөвхөн үл мэдэх зүйл л намайг хүлээнэ.
Хаалга онгойж, би дахиад л урьдын адил, энд байнга ирэхдээ харж байсан шигээр гоёмсог бас ихэмсэг түүнийг олж харлаа. Түүний нүд нь над рүү гүнзгий ширтэж, ёроолгүй гүн рүү живүүлэх мэт. Түүний нүд ширүүн юм шиг атлаа хүүхдийнх шиг, бас сэтгэл татам тайвшруулам билээ. Тэрээр миний сандарсан харцыг олж хараад үг дуугарсангүй инээмсэглэв.
-Сайн уу, миний хонгор хэмээн би угийн чөлөөтэй байж сурсан тул энэ удаа ч түгдрэлгүй хэлэв. Дараа нь бага зэрэг тонгойгоод түүний духан дээр үнсэв.
-Сайн уу, орооч дээ гэх хоолой нь зөөлөн энхрий хэвээр ажээ.
Би өрөөнд ороход өнгөрсөн үе рүүгээ шатаар уруудан очиж байгаа мэт санагдав. Буцаад л залуухан болсон шиг. Би өчигдөрхөн л энд байсан шиг санагдана.
-Чи ерөөсөө өөрчлөгдөөгүй байна шүү хэмээн би хүрмээ тайлангаа хэллээ.
-Чи ч гэсэн.
Би түүнийг хараад юуг ч үл ойлгоно. Бодит байдал гэдэг тун ч сонин зүйл. Цаг хугацааны хэмжүүрээ ч алдах шиг. Эсвэл орон зайн хувьд ч асар их гүн ёроол руу унах шиг.
-Би чамд бэлэг авчирсан.
Тэрээр намайг уутнаас шар айраг гаргаж ирэхэд тун анхааралтай харж эхлэв.
-Маш их баярлалаа гээд тэр инээмсэглэв. Би шар айраг уугаагүй олон жил болжээ. Харин есөн номерын Балтикаг тэр тусмаа.
-Тэгвэл хурдан очоод онгойлгоод ир.
Би түүнийг бараг л гал тогооны өрөө рүү түлхэж орхив. Тэрээр шар айргийг онгойлгохоор явахад би өрөөнд орж буйдан дээр суугаад толгойгоороо хойшоо налж нүдээ анилаа.
Өнөөдөр хичнээн хүнд өдөр байв аа. Би маш их ядарсан байлаа. Тиймээс нүдээ аних төдийд л зовхин дээр минь хүнд тугалгаар дарах шиг сэтгэгдэл төрнө. Юу юугүй унтах нь уу даа гэсэн бодлоос болж би өөрийн эрхгүй нүдээ нээлээ.
Тэрээр хэдийнэ миний өмнө явган суугаад гартаа гайхалтайгаар хөөсөрсөн ундаа бүхий хоёр шилэн аяга барьсан байлаа. Над руу зангаж, нэг хундагатайгаа өгөхөд би ч тосон авлаа.
Хүйтэн ундааг өчүүхэн төдий балгахад л гэдэс дотор халуу оргиулан халаана. Арай дээр боллоо. Өөрийгөө мэдрэхтэйгээ болов.
-За, яриад байгаарай.
-Юу ярих юм бэ?
-Яажшуухан амь зууж байгаа талаараа ярь л даа. Бид уулзаагүй удсан байна шүү дээ.
-Чи мэдэж байгаа байлгүй дээ. Тэгсэнд орвол өөрийнхөө тухай яриач.
-Маш их саналаа. Тэгээд л чамайг харахаар ирсэн юм.
Би ч гэсэн санасан байна. Чам дээр зочилж очдог ч юм бил үү хэмээн хүсч байсан ч цаг зав гарахгүй юм.
-Завгүй байгаа юм биз дээ. Тэгвэл ядаж залгаж болно биз дээ?
– Би зүгээр л нэг шууд утас цохиж чаддаггүй гэдгийг чи мэднэ шүү дээ.
Би түүний нүд рүү харлаа. Түүний өнгийг нь огтхон ч тогтоож чадахгүй юм. Яагаад гэдгийг ч мэднэ. Би нүд рүү нь биш нүдийг нь нэвт хардаг юм. Тэртээ ёроол руу нь, гүн сэтгэл рүү нь.
Түүний нүд сүүлийн мөчид яагаад ч юм солигдох шиг болов. Шар айргандаа халснаас болсон уу, эсвэл өөр юунаас ч болсон байж магад. Итгэж чадахгүй юм. Гэхдээ энэ миний маш их хайрлаж байсан тэр л нүд. Надад ч хайртай байсан.
-Чи ахиад л над руу ингэж харах юм. Яах гэж ингэнэ вэ хэмээн тэр гэнэт асуув.
Би хариулахыг оролдовч амнаас үг үл гарна. Цээжинд нэг л бул хар чулуу бөглөрчихөөд амьсгалахад ч бэрх болов.
-Би чамайг их санасан, чамайг харахыг их хүссэн.
-Тэгвэл хар даа. Намайг байгаа дээр нь.
Би ч түүнийг ширтсээр л. Түүнийг шинээр судлах мэт нүүрнийх нь хэсэг бүрийг нь няхуур ажиглана. Өтгөн хар хөмсөг, энгэсэг түрхсэн хамар, ягаахан уруул гээд л.. Ммм. Солиорох нь ээ. Түүний уруулыг харсан хэн ч солиорох шахдаг. Тэгтэл би цагтаа түүний уруулын дулаанаас ууж байсан хүн. Тийм ээ, зүгээр нэг үнсэх биш харин баяр баясгалан, дотоод сэтгэлийн халуун дулааныг амталж байсан. Би гараа сунгаж, хөнгөхөн хөдөлгөөнөөр түүний үсийг зөөлхөн илэхдээ надад хамааралгүй болсон зүйлийг хөндчих вий хэмээн болгоомжилж байв. Гарынхаа алгаар хацрыг нь илбэхдээ түнэр харахуйн хүйтнээс бүлээхэн бүдэгхэн гэрэлтэх зул руу тэмүүлж, тайтгарал, аз жаргалыг эрэх мэт болгоомжтойхон байна.
Гэнэт тэр гараа өргөөд миний алгыг нүүрэндээ наалаа. Би түүнийг эсэргүүцэж чадсангүй. Надад тун халуун мэдрэмж төрнө. Хамаг бие минь буцлав. Түүнийг тэвэрч, өөртөө наахыг маш их хүсч байлаа. Бас үнсэхийг. Тэр үүнийг мэдэрч байлаа. Тэр үүнийг миний нүднээс уншжээ. Тэрээр гарыг минь маш чанга тэврэхэд би аажим аажмаар түүний дотоод сэтгэл рүү нэвтрэх шиг санагдана. Түүнтэй ойлголцоход надад үг ярианы хэрэг байсангүй. Харц байхад л хангалттай. Бид одоо хоёул цурхиран уйлчих юм шиг санагдана. Шийтгэлээ амссан хүүхдүүд шиг уйлалдах байх. Нүд минь чийг даав. Түүнийх ч, минийх ч. Гэвч тэр дотор бүх зүйл хатаж, агшиж, улмаар нэг л мөчид баяр, гунигийн сая сая дусал нулимсаар дэлбэрэх юм шиг санагдана.
-Би чинь юу болоод байна аа хэмээн тэр арайхийн дуугараад хоёр гараараа миний гарыг барив. Би ч тэссэнгүй түүнийг тэврэн авав. Өшөө жаахан удвал би түүнийг боогоод алах байсан биз. Гэхдээ түүнийг тавьмааргүй байлаа. Чадахгүй ээ. Түүнийг мөрөндөө улам бүр чанга наан тэврэхийг хүснэ.
-Юу болоод байгааг би ойлгохгүй байна хэмээн тэр хэлэв.
-Энэ бүхэн хуучнаа дурсан санагалзсаных.
-Чиний ч зөв байж болно гэж тэр шивнээд миний гарыг тавив.-Гэхдээ яагаад?
-Яагаад гэвэл чи одоо ч гэсэн намайг хүсч л байгаа хэмээн би бага зэрэг увайгүй загнав.
Нүдэнд нь би уур хилэгнэлийг олж харсангүй. Харин илүү уйтгар гунигаар дүүрсэн юм уу гэлтэй.
-Чи яагаад тэгж бодоов?
-Би сохор биш, бас чамайг сайн мэднэ шүү дээ.
-Мэднэ ээ?Тэгвэл миний тухай яриач дээ.
-Чи юуг нь сонирхож байна? Асуу л даа.
-Би юу хүсч байна вэ?
Нам гүм болов. Би түүний нүд рүү хараад хариуг нь уншив. Намайг хариулахыг түүний нүд гуйж байна. Гэхдээ би чадахгүй. Хамаг бие минь даарч эхлэх шиг. Яг л Зул сарын баярын шөнийн хүйтэн шиг. Бие минь чичирнэ. Би түүний алганаас бариад үнсэв. Дараа нь түүн рүү хараад:
-Намайг хүсч байгаа хэмээн хариулав.
Би яг л галзуу гөлөг шиг түүний алгыг долоож эхлэв. Бас түүнийг үнсэнэ. Хөхнө. Шугам бүрийг нь дагуулан хэлээрээ энхрийлнэ. Би зогсож чадахгүй байлаа. Миний дотор маш том хатуу пүрш босоод ирсэнтэй адил санагдана. Удахгүй бүх эрхтэн минь цусаар хэтэртлээ дүүрч, улмаар багтахгүй садрах мэт сэтгэгдэл төрнө.
Ийм мөчид би өөрийгөө үхэж буй мэтээр мэдрэх нь бий. Би өөрийгөө хөндлөнгөөс харах шиг л болдог. Огт хөндлөнгийн нүдээр. Сүнс биенээс минь гарч, таатай мэдрэмжийн шуурганд эргэлдэх шиг санагдана. Үхэл гэдэг тийм ч аймаар зүйл биш байх л даа. Би агаар залгилж байгаад л түүнийг үнссээр, үлгэсээр л. Ганцхан гарын алганд л би ингэж ухаан солиорох шахаж байгаа нь инээдтэй хэрэг байх л даа. Миний сайн анд хэдийнэ өмдний минь материалын бат бөх чанарыг шалгаж байлаа. Түүнийг гантайн босч, өмдөн дотор минь чийгтэн, гадагшаа гарахыг оролдож буйгаа би мэдэрч байлаа.
Би зогсов. Хэдхэн хором өнгөрсөн боловч бүхэл бүтэн шөнө өнгөрсөн мэт санагдана. Таатай мэдрэмж, хайр сэтгэл дүүрэн шөнө. Марина ч чичирсээр. Нүд нь талимаарчээ. Тэрээр хүчтэй салхинд ганхах нарийхан цэцгийн дэлбээ шиг харагдана.
-Өөр хэнтэй ч би ийм сайхан мэдрэмжийг эдэлж байгаагүй. Нээрээ шүү гэж би үнэнээ хэлэв.
Тэр дуугарсангүй. Миний өөдөөс харж зогсоод нүдээ анилаа.
Би босоод түүнийг тэврэн авав.
-Уучлаарай гэж би шивнэв.
-Уучлал гуйх хэрэггүй ээ.
Энэ сайн уу, муу юу гэж би тааж эхлэв. Эцэст нь энэ бүхэн сайны дохио гэдгийг ойлгов. Учир нь Маринагийн гарыг миний өмдний цахилгаан дээр байгааг мэдэрлээ. Тэрээр өмдний зузаан даавууны цаанаас миний эрхтэнийг алгаараа атган аваад түүнийг зөөлхөн илж эхэллээ. Хөөрхий минь, байдгаараа гантайж, байж ядан лугшиж байгааг Марина мэдрээд нүдээ том болгон над руу хараад инээмсэглэв.
-Хараач, хөөе. Ямар агуу юм бэ? гэж тэр маш удаан хэлээд гараараа илүү чанга атгаад-Өвдөж байна уу? гэж асуув.
Би толгой сэгсрээд түүнийг ажиглаж эхлэв.
Түүний гар цахилгааны оньсон дээр очоод түүнийг аажуухан буулгав. Би болж буй зүйлд огт итгэхгүй байлаа.
Тэрээр цахилгааныг буулгаад надаас нэг алхам ухарч зогсов. Тийш орохыг ямар их хүсч байна аа хэмээн тэр хэлж байна.
-Чи юу хийж байгаагаа мэдэхгүй байна. Тайвшир даа.
-Би тайвширч чадахгүй нь дээ. Миний хамаг бие халуу шатаж байна. чичирч байна. Би чамайг хүсч байна. Гэхдээ чадахгүй нь, ойлгож байна уу?
-Би ойлгож байна. Тиймээс л чамайг тайвшир гэж хэлж байна. Март. Би тамхи татах хэрэгтэй байна. Тайвшрахын тулд. Эс бөгөөс би чамайг хүчирхийлэхэд ч бэлэн байна.
-Хэлээч. Би чиний хувьд хэн ч биш тийм үү?
-Тайвшир даа. Юу гэж дээ.
-Үгүй, үнэнээ хэл. Тийм л болж байгаа биз дээ?
-Үгүй ээ, би л харин өөдгүй амьтан. Тайвшир. Би явж тамхи татлаа.
Би хүрэмнээсээ тамхи, асаагуур гаргаж ирээд тагт руу явав. Хаалгыг онгойлгоод би түүн рүү эргэн харлаа. Тэрээр хундага руу үлдсэн шар айргийг хийж байлаа. Тэр ямар сайхан, үзэсгэлэнтэй байна аа. Би нэг хором хэртэй саатав.
Хар оймс нь түүний гоолиг хөлийг нь барин сайхан харагдуулна. Тэр хөлийг би бүтэн зуунаар ч хамаагүй үнсэхэд бэлэн байдагсан. Богинохон цайвар даашинз нь түүний гоо биеийн сайхан талыг илэн далангүй тодруулж тун сайхан зохижээ. Тэрээр хөхний даруулгагүй байв. Түүнд даруулганы ч хэрэг байхгүй. Дээш сэрийсэн товч бүхий сэргэр сайхан хөх нь тэртээ тэргүй түүний гоо сайхан биед зохицдог байлаа. Би шүлсээ залгиад тагтан дээр гарлаа.
Гадаа хүйтэн байв. Аймшигтай хүйтэн. Би ханиалгаж эхлэв. Зөвхөн даарснаас гэж үү? Дотоод сэтгэлд нэг л хачин, баяртай бас гунигтай юм шиг. Уйлмаар санагдана. Нулимс гарсангүй. Заримдаа ингэдэг шүү дээ. Дотор хув хуурай. Тэр одоо өөр хүнийх болсон. Тэр өөр хүнд хайртай. Надад биш. Намайг хүсч байгаа хэрнээ өөр хүнд хайртай. Хайрлах, хүсэх гэдэг нь өөр зүйл гэж тэр хэлдэг. Намайг бодвол түүний бүх зүйл дэндүү амархан. Харин би хүсч ч байна, бас хайрлаж ч байна. Зүгээр л тэр хайр нэг хэсэг унтаж байсан байх. Жинхэнэ хайр хэзээ ч ирдэггүй гэж ярьдаг. Ээ дээ, миний найз хэтэрхий гантайж. Тайвшрах хэрэгтэй. Бүх зүйлийг хэтэрхий ойр бүү хүлээж ав. Надад ч найз бүсгүй бий. Би түүнд хайртай. Гэхдээ чөтгөр ав, Маринаг харахаараа ухаанаа алдчих юм. Түүний дэргэд байхад л дур сэрэл хөдлөөд ирнэ. Түүнд хүрэх төдийд л түүнийг эзэмдэхэд бэлэн болдог. Би яг л галзуу өвчтэй байх аа. Нэг авгайгаас болж толгойгоо алдаж болохгүй ш дээ. Гэхдээ энэ бодит байдал. Хаашаа ч зайлахгүй. Тийм ээ, би өөдгүй амьтан. Би найз бүсгүйгээ хуучин найз бүсгүйтэйгээ золтой л араар нь тавьчихсангүй. Гэхдээ би түүнийг аз жаргалтай болгомоор байна шүү дээ.
Тамхиныхаа ишийг хаяад би дулаахан тухлаг өрөөнд эргэн ирлээ. Марина гал тогоогоо эзэгнэнэ.
-Чи надад улаан лооль няцлахад туслах уу? гэж тэр асуув.
-Тэгэлгүй яахав. Гэхдээ эхлээд шар айргаа уугаадхая.
Ширээн дээр махны машин байгааг хараад би хормогч өмслөө. Марина улаан лоолио хэрчихэд, би түүнийг нь машин руу хийж няцалж эхэллээ.
Гэнэт Маринка миний нуруунд шүргэхийг би мэдрэв. Би хөдөлж чадахаа болив. Тэрээр тун зөөлхөн, эгээ л нялх хүүхэд үнсэж байгаа мэт нуруун дээрээс минь үнэрлэв. Түүний энэхүү шүргэлцэл хамаг биеийн минь цусыг булгилуулж орхив. Би ахиж хөдлөж ч чадахаа байлаа. Би бие организмынхаа эд эс бүрээр түүнийг мэдрэхийг хүсч байлаа. Тэрээр ууцан дээрээс минь хэлээрээ зөөлхөн долоов. Тархи руу өндөр хүчдэлээр цохиулах шиг л санагдлаа. Тэрээр зогссонгүй. Түүний үнсэлт миний биеийн ямх бүрийг гадагш нь дэлгээд хаяж байна уу гэмээр мэдрэмж төрнө. Тэрээр арьсыг минь долооход хамаг бие жирсхийнэ. Би нүдээ анихдаа ийм зүйлийг мэдрээгүй удсанаа ойлгов. Хэзээ ч мэдрэхгүй байж магадгүй. Одоохон хашгирах нь ээ. Гэвч би үг дуугүй байж, сэтгэлийн ханамж авсаар байлаа. Түүнийг зогсоход би эргэж, миний хайртай түүний нүд рүү харлаа.
-Би согтуу байна, тийм ээ хэмээн тэрээр өөрийгөө зөвтгөхийг оролдов.
Би түүнийг тэвэрч аваад хөхөж эхлэв. Би түүний уруулыг үнсэв. Би зогсож чадахгүй байлаа. Хүсэх ч үгүй. Оролдсон ч үгүй. Улам бүр чанга тэвэрч, ширээ рүү шахаж байлаа. Гар минь өөрийн эрхгүй түүнийг энхрийлнэ. Түүний биеийг даган гар минь зөөлхөн тэнэж, хэдийнэ танил болсон түүний биеийн өчүүхэн хэсэг бүрийг энхрийлнэ. Тэр намайг тэчъяадан хүснэ. Түүнийг үнссэн хэвээр би түүний даашинзыг болгоомжтойхон доош нь буулгаж, улмаар хөхийг нь базлав. Хөхний товч нь сэрийж, чулуу шиг хатуу болжээ. Долоовор, дунд хуруугаараа хөхний товчийг нь чимхлэн байж би хөхийг базна. Марина дуу гаргалгүй амьсгаадаж, хамаг чадлаараа намайг өөр рүүгээ татна. Гар нь өгзөг рүү шигдэн ороход миний эрхтэн түүний гэдсэнд тулав.
Би түүнийг үнссэн хэвээр. Харин одоо чих, хүзүүг нь. Тэрээр толгойгоо хойш болгоод дуу алдан гиншинэ. Эхлээд чимээгүй, дараа нь намайг хэлээрээ хөхнийх нь толгойд хүрэхэд тэрээр өөрийн эрхгүй дуу алдлаа. Зөөлхөн хазлахад тэр бүр хашгирч байна.
Гараараа би түүний капронон оймсыг илнэ. Улам бүр дээшилнэ. Эцэст нь даашинзны хормойн доогуур гараа оруулж түүний умдганд гараа шүргүүллээ. Тэрээр дотоож өмсөөгүй байлаа. Алгаараа доош зөөлхөн илж, улмаар бэлгийн уруулд нь хүрэв. Тэр байдгаараа чийгтэн норсон байлаа. Хуруу минь дотогшоо тун амархан оров. Бурхан минь, энэ чинь шатаж байна шүү дээ. Хуруугаа нугалж, үтрээний урд талын ханыг дарав. Марина бараг өөрөө л миний хуруун дээр хөдлөөд эхлэв.
Үр дүнг нь улам бүр хүчтэй болгохын тулд хоёрдахь хуруугаа оруулав.
Тэгтэл нөхцөл байдал өөрчлөгдөв. Түүний гар миний өмдний цахилгаан руу явж, улмаар тайлж дотоожийг минь татаж байна. Нэг хүчтэй барьж аваад бараг л дусагнаж байгаа миний гантгар найзыг татан гаргав.
-Над руу орооч хэмээн тэр арайхийн шивнэн хэлэв.
Түүний шивнэсэн нь яваандаа хашгираан болон хувирав.
Би түүний уруулыг озож, хэлийг нь энхрийлнэ. Дотоод сэтгэлд минь ямар нэг араатан сэрэв үү гэлтэй хөлнөөс нь барьж аваад өргөж, ширээн дээр суулгав. Тэрээр над руу харна. Нүд нь ямар нэг зүйлийг хэлнэ. Би түүнийг үл ойлгоно. Эсвэл ойлгож ч байгаа юм уу? Ахиад л түүнийг үнсэв. Эрхтэнийхээ толгойгоор түүний доод уруулд шүргэнэ. Шууд хийхийг яарсангүй.
Тэр гуйж байна. Харцаараа гуйна.
Хүлээж бай, хонгор минь. Би чамайг ухаан солиорох шахаасай хэмээн хүснэ.
Түүний дур сэрлийн бал бурам тэр чигээрээ урсана. Эрхтэнээ гараараа өргөж байгаад бяцхан ангал руу илүү чанга наалдав. Түүний памбайсан хэлүү нь намайг мэдрэх шиг. Хөдлөж эхэллээ. Үгүй ээ, нь гадаргууд нь үрж эхлэв.
Тэрээр толгойгоо хойш нь гэдийлгээд дуу алдан гиншинэ.
Хонгор минь жаахан л хүлээ.
Түүний хөл миний бэлхүүсээр тэврэн авлаа. Өмд минь аль хэдийнэ дотоожны хамт доош шувтарчээ.
Би түүнийг зовоож байлаа. Би түүнийг аз жаргалтай болгохыг хүссэн.
Тэр ч үүнийг мэддэг. Тиймээс намайг хүсч байгаа.
Цаг нь ч ирэв, би найзыгаа дотогш орууллаа. Гэхдээ угт нь тулгасангүй. Гараараа дэмнүүлэн байж түүнийг ийш тийш нь хөдөлгөнө.
Түүнд таалагдаж л байх шиг. Тэрээр өөрөө намайг аль болох гүнзгий оруулахыг хүсч гараараа татна. Гэвч би эсэргүүцсээр. Яарахыг огт хүсэхгүй байна. Амжина шүү дээ.
Түүнийг үнсэхээр тонгойход тэр бултана. Ийм нөхцөл байдалд үнсэлцэх дургүй гэдгийг чинь мэднэ. Харин одоо түүн рүү хамаг чадлаараа орж явчихлаа. Өөр рүүгээ шахаж түүнийг сугалалгүйгээр улам бүр дотогшоо шахна. Тэрээр байдгаараа хотойн толгойгоо хойш нь болгов. Намайг өөр рүүгээ улам бүр хүчтэй татна.
-Бурхан минь би чамд ямар их хайртай гээч. Чи үргэлж минийх байх болно. Өөр хүнийг хайрлаж байсан ч хамаагүй…
Бага зэрэг уйтгартай санагдана. Гэхдээ эцсийн эцэст би энд ирсэн. Чи ч аз жаргалтай байна. Одоо би зүгээр л хөдөлж эхлэв. Чамд амсхийх боломж олгох хэрэгтэй шүү дээ, хонгор минь.
Марина толгойгоо өргөөд над руу харав. Би ч түүн рүү харна. Би хүмүүсийн нүд рүү харах дуртай. Ялангуяа ер бусын нүд рүү. Түүний нүд нь инээмсэглэж байна. Би аз жаргалтай байна.
Маринагийн дотор талд ямар нэг юм тэсрэв үү л гэлтэй болов. Тэрээр огцом хотойгоод хойшоо унахдаа байдгаараа хашгирна. Би ч хөдөлгөөнийхөө хэмнэлийг улам бүр түргэсгэж, эрхтэн маань ч улам бүр түргэн түргэн хөдөлсөөр. Би эцсийн хязгаар дээрээ ирээд байгааг мэдрэв.
– Хонгор минь, сарын тэмдэг чинь хэзээ дууссан бэ гэж би асуув.
– Санаа бүү зов. Би хамгаалах эм уудаг юм гэж тэр хэлэв.
Түүний дотор тавихад надад сайхан байлаа. Эцэст нь би зогсож ч чадахгүй байлаа. Улам бүр ойр ойрхон, бас гүв гүнзгий оруулж байхдаа би өөрийн эрхгүй дуу алдаж байлаа. Хамгийн сүүлд Маринка руу нэгэнтээ хүчтэй түлхэхэд тэрээр пүрш шиг байдгаараа хотойгоод үтрээнийхээ булчингаар миний эрхтэнг хавчиж эхлэв. Энэ үед түүний гайхамшигт хөх дээш, доош болон сайхан харагдана. Нэг үгээр би дур тавив. Гэхдээ би жентельмэн хүний ёсоор эрхтэнээ бүрэн буутал хөдлөөд байх дуртай. Марина хөдөлсөнгүй, харин амьсгаагаа дарж байв. Тэр яг ухаан алдсан мэт болжээ. Би түүнийг өндийлгөөд үнсэв. Харин одоо тэр үнсэхийг зөвшөөрч байна.
-Би чамд хайртай гэж тэр надад сонсогдуулахгүй гэсэн шиг аяархан шивнэв.
-Би ч бас чамд хайртай.
-Чи бол бурхан.
-Би мэднэ ээ гэж хэлээд би түүнийг тэврэн авлаа.