Гэр бүлийн уур амьгал гэр бүлийн байдлаас шалтгаалж хүүхдийн төлөвшил хандлага хаашаа хандах вэ гэдгийг тодорхой хэмжээнд тодорхойлж өгдөг юм шиг надад санагдсан. Манай гэр бүл дөрөвүүлээ амар сайхан аз жаргалтай гэр бүл байсан. Та бүхэн битгий санаа зов одоо ч аз жаргалтай байдаг юм. Би өөрийнхөө гэр бүлийн талаар жоохон сийрүүлэн бичэе.
Манай аав ээж хоёулаал их дээд сургуулиа төгсөөд танилцгаацаж байсан гэсэн. Тухайн үед манай ээжийнх зурагтад хашаа байшинд байдаг манай аав ээжтэй уулзах гэж ирэхдээ дүү нарт нь чихэр жимс өгж хөөрхөн хуурж байгаад өөртөө татдаг бас сүйхээтэй эр байжээ.Тэгээд л дотносож нэг нэгэндээ хайртай болж аав ч цэрэгт яваад тухайн үед цэрэг 3н жил байсныг хэлэхүү их л урт хугацаа байж ээж маань сар юм уу хоёр сардаа хаа байсан Улаанбаатараас Зүүн баян хүртэл зорьж очин уулздаг байж.
Манай аавч гайгүй боловсролтай бичээч цолыг нь сайн сандаггүй нэг цолтой л байсан гэсэн. Нэг өдөр ээжийн маань бие өвдсөн мэдээ аавд иржэлдээ. Ээж маань угийн л бие муутай байсан юм шиг байгаан. Тэгээд аав чөлөө авах гэсэн өгдөггүй бүр саатуулагдаад хорионд орсон гэж байгуаа. Тэгээд тэр шорон ч юм уу саатуулах байрнаас нь тоосго сугалж оргоод улаанбаатарт ирж ээжийн эмнлэг дээр хэдэн алимтай эргэж очингоо нэг үнсэж учир байдлыг нь асуучаад буцаад явсан гэдэг. Бас л их зориг шүү.
Аав маань ч цэргээс халагдаад зурагтын тэнд газар авж байшин бариад тустаа гараад авж. Төд удалгүй манай ах мэндэлж дараад нь би их ардчилалын хувьгалын үед мэндэлсэн юм даа. Би 3 нас хүртлээ зурагтад амьдарч байсан юм. Тэхдээ би тухайн үеийнхээ дурсамжыг санаж чаддагтаа их баярладаг. Аав маань байшингийнхаа нэг талыг хаалга гаргаад дэлгүүр нээцэн урагшаа хойшоо явж их л бараа материал зөөдөг би ч снекирсээр бараг л бөөлждөг байсан үе. Жолооч малгай үрлэн сумтай буу үүрчээл дэлгүүрийнхээ үүдэнд шороон царайлаад ахтайгаа хамт манаач хийж тоглоод л ……. Тухайн үед эдийн засаг орвонгоороо эргэж байсан ч энэ асуудал манай гэр бүлээс холуур зөрсөн юм. Намайг 4 нас хүрхэд газараа зараад хүүхдийн зууд байр авж билээ хэхэ. Өглөө бүр ээж зургаан цагт босоод аавд хоол цайг нь бэлдэж тавьчихаад аавыг сэрээдэг байсан. Мөн өглөө бүр цайгаа уунгаа ирээдүйнхээ талаар ярьдаг байсан юм. Тиймээ тэд өглөө бүр ах бид хоёрын тухай өөрсдийнхөө тухай ирээдүйнхээ тухай бүгдийг чин сэтгэлээсээ ярилцдаг байсан юм. Би дөнгөж 4 5 настай байсан ч манайх шиг айл гэр бүл болгон ингэж ярилцаж ингэж хамтдаа бүхнийг шийддэг байсан л гэж боддог байлаа. Гэвч одоо бодход тийм биш байжээ аав ээж хоёр минь л ингэж нэг нэгнийгээ ойлгож ухаардаг байж. Ах бид хоёр ч нэг нэгэндээ амь кинон дээр гардаг шиг л…. тэгээд төд удалгүй ээж маань учир битүүлэг шалтгаанаар өвдөж эхэлсэн юм. Олон эмнэлэгээр яваад л байсан яваад л байсан онш нь тогтоогдохгүй Монголд тогтоох арга байхгүй гээд гадагшаа нэг яваад бас л онш нь олдохгүй байсаар цэргийн нэгдсэн полклинк гээд нэг эмнлэгт хэвтээд онш нь олдохгүй байсаар нүд аньсан юм. Эх үрийн холбоо гэж байдаг гэдэг шиг яг нүд аних мөчид нь бурхан ах бид хоёрт нэг сонин дохио өгсөн юм. Тэрийг бичвэл их урт юм бичих хэрэгтэй болхоор дэмий биз.
Тэгээд л эмнлэг дээр нь ах бид хоёр очиход аав уйлцан бүх хүмүүс дуугаа хураацан нэг л хүйтэн хөндий уур амьсгал. би хэнээс ч сонсоогүй энэ эмнлэг дээр намайг айчина гээд нэг ч удаа дагуулж ирээгүй дээр нь манай хамаатны ах хаашаа авж байгаагаа ч хэлэлгүй энэ газар дагуулж ирсэн ч гэсэн би замдаа аль хэдийн мэдцэн дотроо уйлж байсан юм.
Гэвч би итгэхийг хүсээгүй болхоор ээжийгээ амьд байхыг дэндүү харахыг хүссэн болхоор ээжийнхээ орлуу хартал ээжийг маань цагаан даавуугаар нөмөрсөн байсныг хараад л миний тархи хүлээж авж чадалгүй ухаан алдаад нэг сэрэхдээ аавынхаа өвөр дээр нь сэрсэн юм. Яг тэр үед аав нулимсаа арчингаа гурвуулаа одоо яаж амьдранаа гэж хэлж билээ. Манай ээж ч тэр аав ч тэр хоёулаал хагацах болсон гэдгээ аль эрт ухаарсан юм шиг байгаа юм. Ээжид өгсөн аавын амлалт нь би хоёр хүүгээ ямар ч байсан хүн шиг хүн болгоно
Мөн би хоёр хүүгээ хойд эхийн нүүр харуулахгүй гэж амлсан нь энэ хоёр хүний амьдралын зорилго зөвхөн бид хоёрт л чиглэж байсан нь харагдана. Тэгээд ч аав минь хэлсэндээ хүрч бид хоёрыг хоёуланг нь их сургууль төгсгөж зөв бодолтой амьдралын нарийн ширийнийг ойлгуулж хүн шиг л хүн болгосон гэж боддог. Харин аав маань Ах бид хоёрын дарамтнаас л болж хүнтэй суусан юм . Би яг 19 настай байлаа.
Түүнээс биш аав маань насан туршдаа ээжид минь үнэнч амьдарч чадах тийм л эр хүн . 34 хөн насандаа ханиа алдаж хоёр бяцхан хүүтэйгээ үлдэж өдий хүртэл явсан аавдаа би хайртай. Одоо хоёр хүүгийнх нь ээлж ирсэн одоо таний минь эрхлэж жаргах цаг.
/Бид сонсогч, уншигчаасаа ирсэн энэ мэт гайхамшигт түүхүүдийг дуртайяа нийтлэх болно/