Саяхан л хавар болохгүй нь гээд халаглаж суусансан. Өвлийн хүйтэн өдрүүд үргэлжилж, зузаан хувцсаасаа салахсан гэсэн хүсэл оргилж байв. Гэтэл гурав хоногийн өмнө жигтэйхэн нар гарч, цас хайлаад л. Одоо л хавар ирлээ гэсэн шиг хүүхнүүд нимгэлж гүйгээд сүйд болоогүй юу.
Гэтэл нөгөө налгар нар нь хулхидаад алга болов оо хөөрхий. Дахиад л бүүдгэр тэнгэр, цагаан цас. Залхаж байна шүү. Энэ нь хавар хатагтайн олон ааш юм байх. Магадгүи жилийн дөрвөн улирлыг бүсгүй хүнээр төсөөлвөл хавар аальгүй хүүхэн болж таарна. Зоргоороо аашилж, дураараа дургиж, дуу аялж гүйгээд л. Найз залуудаа хаягдчихав уу гэмээр хааяа бүүдийгээд, хэн нэгэн уурыг нь хүргэчихсэн юм шиг хавсрага салхи тавиад л. Заримдаа сайхан зан нь хөдлөхөөр алтан нараар ээж, намираа бороогоор услаад л.
Гэхдээ хүмүүс олон ааштай хаварт яагаад ч юм хайртай. Улирал бүхнээс түрүүнд хавар чамайг хүсдэг юм. Аргагүй юм болов уу. Хаврын дараа зун болдогшүүдээ. Хавар цухуйсан ногоо зун нь ургаж, хавар учирсан хоёр хамтын амьдралаа холбож, сайн сайхан бүхэн хавраас эхэлдэг юм байна. Тэгэхээр хүмүүс чамайг чин сэтгэлээсээ хайрланаа. Хавар болохоор хаа нэгтээгээс дурлалын дуу эгшиглэж, дууч шувуухай өндөр модонд үүрээ засчихаад өглөө, өдөргүй шулганах нь гадаа урин дулаан цаг ирж байгааг тунхаглан сэтгэлд таатай, сайхан мэдрэмжийг төрүүлдэг билээ. Энэ бол хаврын эхлэл. Өнөөдөр бүрхэг байгаа ч маргааш нар гарч, хавар хатагтай дахиад л 17 аашаа харуулах байх даа. Гэхдээ яая гэхэв…
Ч.ГАНТУЛГА
